Ik was nog nooit op een whiskyfestival geweest en wist niet zo goed wat ik ervan moest verwachten. In het weekend van 17 januari heb ik er een bezocht en was positief verrast.
Oliver en ik gingen naar het Whiskyfestival Amsterdam, wat in de Posthoornkerk plaatshad. Een hele sfeervolle locatie. Het was niet moeilijk te vinden, want bij de ingang stond een meute dikke mannen in quilts te flaneren. De doedelzakspeler kon natuurlijk ook niet ontbreken. Het was enigszins raar om om 13:00u al aan de alcohol te gaan…YOLO!
Bij binnenkomst kregen we een whiskyglas (gevuld, maar wist niet met welke) en een flesje water. Daarna sta je binnen en is ‘t zo van…ehh oke, waar beginnen we. We liepen eerst een ronde om eens te inventariseren wat er allemaal was. Voor de duurdere whisky’s moest je wel bijbetalen, terwijl de entree met zo’n 35 euro ook al niet misselijk was. Het publiek bestond trouwens vooral uit mannen. Ik denk dat de verhouding zo’n 90/10 was. Dit had als voordeel dat ik als vrouw wel een aantal keer een whisky die eigenlijk niet gratis was gewoon in m’n glas geschonken kreeg.
Na een inventarisatieronde gingen we voor een Tomintoul whisky die we nog nooit hadden geprobeerd…De Talisker Storm en 57 North wilden we ook zeker proberen. Maar het meest interessante spul vonden we bij Whisky Import Nederland. Deze standhouders kopen vaten op en bottelen die zelf. Dit leverde hele gekke smaken op. Zo kreeg ik van de standhouder een glas whisky van Berry’s die volgens hem naar appelstroop smaakte. Zoiets had ik nog nooit geproefd! Bizarre smaakexplosie. Ik zou zo de fles willen kopen, maar deze bleek 114 euro in de winkel te kosten. Het was wel een cask strength uit 1993. De man raadde me ook nog aan een 25 jaar oude whisky te proeven die naar chocola, kaneel en gebakken ham (!?) zou smaken. Dat wilde ik graag, maar dan wel op het einde.
We liepen even door en aten ook wat. De Oesterbar stond er tot mijn grote vreugde. Ik nam twee Zeeuwse Platte, genieten. Daarna kochten we ook nog een kaasplankje, dit was meer tot Oliver’s vreugde. We moesten ook wel even zitten, want inmiddels hadden we wel aardig wat whisky’s geproefd. Dat kan je niet eeuwig blijven volhouden zonder even te pauzeren.
Op het laatst probeerden we dus nog de gekke whisky, die naar kaneel, chocola en gebakken ham zou smaken. De gebakken ham haalde ik er (gelukkig?) niet uit, maar de kaneel en chocolade referenties kon ik wel volgen. Het was met recht de meest bizarre whisky die ik ooit geproefd heb. Kennelijk was het een slimme verkoper en had hij aan iedereen die whisky aangeraden, want vlak voor sluitingstijd was het ineens superdruk bij dat standje. Er waren nog maar 12 flessen van die whisky op de wereld, dus ik ben wel blij dat ik echt iets bijzonders heb kunnen proeven!
Al met al was ik heel positief verrast over de bijzondere dingen die je kon proeven op het festival. Er waren ook genoeg blends aanwezig, maar die kon je makkelijk overslaan. Ik heb in ieder geval veel geleerd over smaken whisky en over het proces. Ok, je moet wel flink je portemonnee trekken voor zo’n middag (entree, bijbetalen voor bijzondere whisky, oesters, kaas…), maar ik vond het wel de moeite waard! Volgend jaar weer denk ik.